‘’Alle werknemers moeten een wettelijk recht op scholing krijgen. Over de uitwerking moeten in arbeidscontracten afspraken worden gemaakt, net als dat gebeurt over salaris en vrije dagen. D66’er Steven van Weyenberg zal dat  naar voren brengen bij de behandeling van de begroting van het ministerie van Sociale Zaken. Ook het CDA steunt het plan.’’

Moet je dit onderwerp wel zo eenzijdig benaderen?

Organisatie faciliteert commerciële online mogelijkheden

Laatst gaf ik bij een MKB-bedrijf een serie incompany workshops ”LinkedIn voor professionals”. Dit is een serie van LinkedIn workshops waarbij de afdelingen Marketing en Sales de mogelijkheden van social selling leren benutten. De visie daarbij is dat naast ‘’Marketing’’ en ‘’Sales’’ alle werknemers kennis nemen van de online mogelijkheden op persoonsniveau, online profilering, en daarmee ook online de organisatie professioneel kan vertegenwoordigen. Wat blijkt? Niet iedereen om-armt de mogelijkheid om kansrijker te  functioneren in de aanvullende, nieuwe online bedrijfsomgeving.

Andere perceptie bij werknemers

‘’Sales’’ en ‘’Marketing’’ zijn leergierig en enthousiast; zij gaan steeds beter de nieuwe online social selling mogelijkheden via LinkedIn ontdekken. Mooi om dat telkens weer mee te maken! Maar ook ”Finance” en andere disciplines komen aan bod. Bij een aantal heerst dan toch nog een andere perceptie over de nieuwe dynamische cultuur die langzaamaan ook binnen de organisatie ontstaat.

”Online profilering. Is dat nou zo nodig?”

Valse comfort zone

Die andere beleving kwam naar boven toen ik stelde dat we niet meer slechts van 8-5 werken en ook in het weekend wel eens werk mee naar huis nemen. Of, dat je als werkgever ook wel mag verwachten dat iedere werknemer zich online professioneel en ondersteunend aan de organisatie profileert. (lees meer over eigendom LinkedIn profiel); juist in de week dat Frankrijk had besloten via wet te regelen dat e-mailverkeer voor een bedrijf door werknemers in het weekend aan banden moest worden gelegd… Dat maakte wel het e.e.a. los; er zijn nog medewerkers die nog leven in de werkgever/werknemer relatie van de vorige eeuw. Zij zien nog niet de kracht van de gezamenlijkheid en ook de eigen verantwoordelijkheid om mee te gaan in de ontwikkeling. Ondanks de wetenschap dat de dynamiek in het bedrijfsleven per jaar sterk kan veranderen, en een baan zomaar eindig kan zijn, leeft een grote groep nog in de valse-comfortzone van een vast salaris en lifetime employment.

Online profilering geen prioriteit

Bewustzijn over de waarde van de eigen bijdrage, de toegenomen eigen verantwoordelijkheid en aansluiting op de nieuwe professionele dynamiek, komen maar heel langzaam in zicht. Zeker online profilering via LinkedIn, in het belang van werkgever en werknemer, heeft daarbij (nog) geen prioriteit.

Morele verantwoordelijkheid bij werkgever of toch bij werknemer?

Duidelijk is dat de dynamiek op de arbeidsmarkt nieuwe eisen stelt aan individuele werknemer. Je zal continu zelf aan bijscholing en ‘’bij-blijven’’ moeten doen. Bijvoorbeeld met een professioneel LinkedInprofiel dat iedere professional kansrijker maakt op het snel veranderende economische speelveld.

En ja, binnen iedere organisatie zijn er werknemers die sceptisch zijn bij nieuwe ontwikkelingen, die de boot dreigen te missen door de nieuwe dynamiek niet op te pakken.

De vraag is dan,

• Sta je als werkgever toe dat deze groep zich zelf met te weinig ondernemendheid kansarm maakt?
• Of ontwikkel je een ‘’push’’ programma waardoor men, als het bij jouw bedrijf minder gaat, wel kansrijk is bij het vinden van een nieuwe baan.

Waarmee bij de laatste vraag het recht op scholing geen verplichting voor de werkgever maar een verplichting van de werknemer wordt.

Wat denk jij?